به گزارش روابط عمومی، سرکار خانم نجمه صالحی استاد و پژوهشگر جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها در حاشیه بازدید از نمایشگاه «40 سال بالندگی» که در حاشیه اجلاسیه گرامیداشت چهلمین سال تأسیس جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها راه اندازی شده است، روایت های جالبی به نگارش درآورده است که در ادامه می خوانید: 

نمایشگاه «چهل سال بالندگی»

نمایشگاه «چهل سال بالندگی» به مناسبت چهلمین سال تأسیس جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها برگزار شده است. این نمایشگاه با جذابیت‌های فراوان از جمله وسایل قدیمی، تصاویر طلبه‌های شهیده و غرفه‌های پیدایش، پیشرفت و تحول، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. امروز، حضور خانم دکتر ناهید طیبی به عنوان راوی، جذابیت و اهمیت ویژه‌ای به این رویداد بخشیده بود.

این نمایشگاه با هدف ارائه دستاوردهای علمی، فرهنگی و تبلیغی این مرکز در طول چهار دهه گذشته، فرصتی بی‌نظیر برای آشنایی با تاریخ و پیشرفت‌های جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها فراهم می‌کند. حضور استاد فرهیخته‌ای به عنوان راوی تاریخ شفاهی این مرکز، نه تنها برای مخاطبان بسیار آموزنده بود، بلکه نشان‌دهنده فروتنی، عمق تعهد و عشق ایشان به این مرکز است.

این مقدمه شما را به سفری در دل تاریخ و دیدار سیر تطور و پیشرفت جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها دعوت می‌کند؛ سفری که با روایت‌های ارزشمند و تجربیات گران‌بهای اساتید همراه خواهد بود. امیدواریم که این نمایشگاه بتواند الهام‌بخش نسل‌های آینده باشد و مسیر پیشرفت و بالندگی را برای جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها هموارتر سازد.

چرخ خیاطی تحول ساز

در نمایشگاه «چهل سال بالندگی» جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها توفیق شد به عنوان راوی معاونت پژوهش، حضور پیدا کنم.

در نمایشگاه، آثار و دستاوردهای زیادی وجود داشت، برخی از آن‌ها خاص و نوستالژی بودند، اما اولین چیزی که نظرم را جلب کرد، حضور این چرخ خیاطی قدیمی در غرفه پیدایش بود که داستان جالبی داشت.

خیاط حرفه‌ای شهر قم بود. اخلاق خوب و کار تمیزش، موجب شد شهرتی در میان بانوان به ویژه همسران علما پیدا کند. با رفت‌وآمد این بانوان، روز به روز سوالی در ذهنش پررنگ‌تر می‌شد: "چرا بانوان قمی نباید مرکزی برای تعلیم علوم دینی داشته باشند؟" البته پیش‌تر از تأسیس حوزه خواهران در اصفهان توسط مجتهده بانو امین (ره) تشکیل شده بود، اما او اطلاعی نداشت و بعد ها متوجه شد. خلاصه که تصمیم گرفت تا این نیاز را در شهر قم برآورده کند اما تنهایی عملی نمی‌شد.

او با دوستش خانم کریمی مشورت کرد و تصمیم بر آن شد با کمک برخی از دوستانش، تعلیمات دینی را در قالب حرکت‌های منضبط آموزشی شروع کنند. سپس با همکاری شهید آیت‌الله قدوسی(ره) مکتب حوزوی بانوان به نام مکتب توحید راه‌اندازی شد. در ادامه‌ی اقدام بانو امینی، سال ۱۳۶۳ تأسیس جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها در قم رقم خورد.

اقدام به‌‌جای این بانو، نه تنها به بانوان قمی امکان تحصیل علوم دینی را داد، بلکه الگویی برای زنان دیگر شد تا در مسیر علم و دین بدرخشند و تصویری از ایمان، اراده و تلاش زنان در راه تعالی و پیشرفت جامعه اسلامی ارائه دهند.

بانو امینی، به عنوان بانوی پیشران حرکت‌های علمی زنان و پیشکسوت جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها می‌گوید: "زمانی که طلبه‌ها را به مسجد مقدس جمکران می‌بردیم، از امام زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف خواستم که طلبه‌های ما در همه کشورها مثل خورشید بدرخشند."

اکنون بانوانی در کسوت استاد، مبلغ و پژوهشگر در سراسر ایران و مناطق اسلامی می‌درخشند و نمونه‌ای از بانوان موفق را در راستای تحقق الگوی سوم زن مسلمان به جهان معرفی می‌کنند.

ماجرای تأسیس اولین گروه آموزش دینی خواهران، این تصور غلط برخی از افراد را که یک خیاط، آشپز، راننده و... نمی‌تواند در افزودن دانش و حرکت در مسیر ظهور گامی بردارد، بر هم می‌ریزد. هر فردی، با هر شغلی، می‌تواند نقش مهمی در مسیر ظهور و پیشبرد دانش، فرهنگ و آموزه‌های دینی ایفا کند.

"ای برادر تو همان اندیشه‌ای
ما بقی خود استخوان و ریشه‌ای
گر گل است اندیشهٔ تو گلشنی
ور بود خاری، تو هیمهٔ گلخنی"

پروانه‌های عاشق / قسمت نخست

هیچ‌کس باور نمی‌کرد دختری که چند سال پیش به ایران هجرت کرده، حالا پس از بازگشت بخواهد این‌گونه وارد میدان شود. خشت به خشت با ذکر یا حسین علیه‌السلام دیوارهای حسینیه را بالا برد. خودش معماری و ساخت بنا را انجام داد.

دختری که با عشق و اعتقاد به اهل بیت علیهم‌السلام، حسینیه‌ای را بنا نهاد. او توانست با تلاش و پشتکار خود، نه تنها مکانی برای عبادت و ذکر خداوند ایجاد کند، بلکه مرکزی برای آموزش و تربیت نسل‌های آینده بسازد.

دانش‌آموخته جامعه الزهرا سلام الله علیها بود که پس از بازگشت به کشورش، حوزه علمیه فاطمه الزهرا سلام‌الله‌علیها را تأسیس کرد‌. دختران از مهدکودک تا کارشناسی در آنجا پرورش می‌یافتند. در اثر تبلیغ و فعاليت‌های فرهنگی در جذب بیش از ۴۰۰ نفر از مردم منطقه به مذهب تشیع موفق شد.

این، تنها یکی از صدها دختر از مناطق مختلف جغرافیایی بود که پس از کسب علم به کشورش بازگشته و اقدامات مثبتی در جهت ترویج تشیع انجام داده است. افرادی که با سعی و ایمان، تغییرات بزرگی در جامعه خود ایجاد کرده و تأثیری ماندگار در جهان گذاشته‌اند.

آموزش و تعلیم به بانوان بین‌الملل از سال 1364 در جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها آغاز شده و در دهه 70 به معاونت بین‌الملل ارتقا یافته است. معاونتی که مسئولیت امور طلاب غیرایرانی را از پذیرش تا دانش‌آموختگی بر عهده دارد. اکنون دانش‌آموختگان بین‌الملل در کشورهای خود به تبلیغ معارف اسلامی مشغول هستند.

راوی بخش «به گستره جهان» در نمایشگاه «40 سال بالندگی» با حوصله تمام این جزئیات را بیان می‌کرد. اشک شوق همکارم با تماشای این تصاویر و رشد چشمگیر این بخش، دیدنی بود.

* در دیداری که مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی با طلاب بین‌الملل داشتند، فرمودند: «ما مقدم این پروانه‌های عاشق را که به شوق فراگیری معارف اسلام ناب به این دیار سفر کرده‌اند، گرامی می‌داریم» (۳ آبان ۱۳۸۹).

 پروانه‌های عاشق/ قسمت دوم

 او از اولین طلبه‌های بین‌الملل مقطع کارشناسی بود و اکنون مؤسس و مدیر جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها در کشورش است که در سال ۱۳۸۲ افتتاح شده است.

این بانو و بانوانی نظیر او، به دلیل شرایط مناطق‌شان، حتی گاهی در گمنامی و وضعیت دشوار، در حال ترویج مذهب تشیع هستند. دخترانی که در منطقه زیسته خود با وجود علاقه به پوشش حجاب برتر نمی‌توانند چادر به سر کنند، زیرا نمی‌خواهند هم‌شکل فرقه‌های دیگر شوند.

آن‌ها در مراسم مذهبی به صورت پنهانی شرکت می‌کنند. حتی گاهی در خانه خود نمی‌توانند به‌راحتی نماز بخوانند. چیزهایی که برای یک بانوی مسلمان ایرانی در کشورش به راحتی در دسترس است، در آنجا حسرت و آرزو است.

در نمایشگاه، چنین روایت‌هایی از بانوان برجسته غیرایرانی به تصویر کشیده شده بود که البته تنها گوشه‌ای از تلاش‌ها و موقعیت آنان را نمایش می‌داد. راویِ غرفه از تلاش‌هایش برای جمع‌آوری عکس‌ها و اطلاعات می‌گفت. از سفر و دیدارهای مسئولان جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها با دختران طلبه در کشورهایی نظیر لبنان، هندوستان، تایلند، اندونزی، پاکستان و غیره که باعث امید و انگیزه بیشتر در طلاب می‌شده است، گفت. از طلبه‌ای که سال‌ها به مسئولان اصرار داشت که به کشورش بروند، اما قبل از سفر مسئولان به آنجا مرحوم شده بود و یک حسرت بزرگ بر دل آنان باقی گذاشت.

دیدن تلاش‌های بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر بانوان طلبه در سراسر جهان و ارادت به اهل بیت علیهم‌السلام و عشق به امام زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در غرفه "به گستره جهان" چیزی است که بازدیدکنندگان را به ذوق و گاهی حس شرم وا می‌داشت.

شرمندگی از اینکه با وجود امکانات، تلاش‌های آنان کم بوده است. این مطالب باعث شد که به لزوم یادگیری زبان و فرهنگ محلی، ایجاد شبکه‌های ارتباطی با دیگر طلاب و نهادهای مذهبی، بهره‌گیری از پلتفرم‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی و رسانه، برگزاری دوره‌های آموزشی تخصصی، فراهم کردن حمایت‌های مالی و معنوی، تشویق به پژوهش و نوآوری، فراهم کردن فرصت‌های تبادل فرهنگی و مذهبی بیشتر بیندیشم.

به نظر می‌رسد جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها با هدایت این بانوان فرهیخته، توانسته است نور و راه و رسم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را به دورترین نقاط جهان برساند. نمایشگاه «40 سال بالندگی» تنها گوشه‌ای از این تلاش‌ها را روایت می‌کند و حکایت‌گر اهمیت و تاثیرگذاری این بانوان در ترویج مذهب تشیع است.

 

روایت تاریخ

برخی اساتید تاریخ معتقدند «اگر تاریخ را روایت نکنیم دیگران آن را به دلخواه خود روایت خواهند کرد.»

در نمایشگاه «40 سال بالندگی»، مقاله‌ای انگلیسی از خانم دکتر روتنر دیدم. او که پیش از آن، مقاله‌ای در مورد بانو امین و بانو صفاتی نگاشته بود، مقاله‌ای با عنوان «حوزه‌های علمیه زنان در ایران» به زبان انگلیسی می‌نویسد و در آن از زبان بانو امینی به پیشینه حوزه‌های علمیه خواهران در قم می‌پردازد. بانو امینی در  بخشی از مصاحبه خود می‌گوید: "پدر و مادر خودم مخالف تحصیل زنان بودند و اجازه ندادند به مدرسه بروم، در واقع دیپلم دبیرستانم را بعد از انقلاب اسلامی در سن 47 سالگی گرفتم..."

اشاره ایشان به عدم اجازه خانواده برای تحصیل در مورد اکثر دختران خانواده‌های مذهبی آن روزگار، کار عادی محسوب می‌شد و اگر شخصی به تحصیل می‌پرداخت، یعنی باید خلاف جریان جامعه مذهبی حرکت می‌کرد.

امکان تحصیلی که امروز برای بانوان به راحتی میسر است، در گذشته حسرت و گاه آرزو بود. چه بسا بانو امینی با وجود علاقه به علم‌آموزی به خاطر شرایط خانوادگی، شغل خیاطی را برای اتصال به جامعه بیرونی و پویا بودن انتخاب کرده است.

محتوای مصاحبه خانم روتنر، گرچه برای نشان دادن چگونگی شکل‌گیری حوزه علمیه خواهران ارزشمند است، اما به نظر می‌رسد ایشان در بخش‌هایی از مقاله خود اندیشه‌های فمنیسیتی را وارد متن می‌کند. اینجاست که نقش ثبت تاریخ شفاهی پررنگ‌تر می‌شود.

 

حمایت‌

 

تاریخ اسلام همواره نشان داده است که حمایت‌های مالی و معنوی افراد خیر و دلسوز می‌تواند نقش بسزایی در پیشرفت و گسترش معارف دینی داشته باشد. همان‌طور که در صدر اسلام، اموال حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها و حمایت‌های حضرت ابوطالب علیه‌السلام موجب تقویت و تثبیت نهال نوپای اسلام شد، در دوران معاصر نیز، تأسیس مکتب توحید با حمایت مالی حاج عبدالله توسلی و مدیریت شهیدان بهشتی و قدوسی، نمونه‌ای از این تلاش‌هاست.

راوی غرفه «تأسیس و آغاز» در نمایشگاه «40 سال بالندگی» می‌گفت: به یک روایت، مکتب توحيد با حمايت مالی یک کارخانه‌دار خیّر تهرانی ساخته شد و با برنامه‌ريزی درسی توسط شهيد بهشتی و مديريت اجرايی شهيد قدوسی آغاز به کار کرد.

بر اساس اسناد ساواک، حاج عبدالله توسلی که کارخانه کارتن‌سازی داشت؛ تأسیس مکتب حوزوی را با علما مطرح کرده‌ است و این شد که مکانی برای تحصیل علوم دینی برای بانوان فراهم شد.

این اقدامات نشان می‌دهد که با همت و همکاری افراد خیّر و علمای دینی، می‌توان بسترهای مناسبی برای آموزش و تربیت نسل‌های آینده فراهم کرد و به رشد و بالندگی جامعه اسلامی کمک نمود.

«ایثار کن ای دوست، که در راه خدا

هر کس که فدا شد، به مقامی برسد

آن کس که ز مال و جان خود بگذرد

در باغ بهشت، به نهایت برسد»

 

 

ادامه دارد...

 

تصویر خبر