خیلیها آن روز مردم و مبارزان را مأیوس می‌کردند؛ می‌گفتند فایده‌ای ندارد. ظواهر هم حرف آنها را تأیید می‌کرد. یک عدّه جوانِ مؤمنِ روستایی و شهری، سر پُلِ باقرآباد خونشان بر زمین ریخته شد؛ نه حقوق بشریهای دنیا با خبر شدند و نه مدّعیان دفاع از آزادی، علیه رژیم پهلوی اخم کردند. در همان روز در تهران و قم چند هزار جوان با مسلسلِ مزدوران پهلوی روی آسفالت خیابانهای تهران به خاک و خون غلتیدند و همین مدّعیان دروغین و وقیح حقوق بشر در دنیا کمترین اعتراضی به رژیم پهلوی نکردند. چه کسی باور می‌کرد این شهادتهای مظلومانه یک روز این‌طور ببالد و رشد کند؟ ظواهر هم سخن وسوسه‌گرانِ مأیوس‌کننده را تأیید می‌کرد؛ اما استقامت و ایستادگی و همّت، این کار نشدنی را شدنی کرد. امروز هم همین‌طور است. امروز هم تمام بلندگوهای تبلیغاتی دنیا به کار افتاده است، برای این‌که هم به ملت ایران و هم به دیگر ملتهای مسلمان به زور بقبولاند که فایده‌ای ندارد؛ بیداری اسلامی به جایی نخواهد رسید و همین نظام اسلامی هم که در ایران هست، وسط کار خواهد ماند! به شما بگویم؛ هر کاری از دستشان برمی‌آید، تا به‌حال کرده‌اند و خواهند کرد؛ اما به فضل پروردگار بالاخره بینی‌شان به خاک خواهد رسید و موفّق نخواهند شد.
 
اوّلین همّت آنها مأیوس کردن ملت ایران است. من به همه ملت ایران و به شما مردم عزیز ورامین عرض می‌کنم: هر کس ملت را با رفتار و کردار خود به سمت ناامیدی بکشاند، به دشمن کمک کرده است؛ هر کس می‌خواهد باشد. برخلاف آنچه دشمن تبلیغ می‌کند، نیروی او یک نیروی غیر قابل علاج و مقاوم نیست. آنها این‌طور تبلیغ می‌کنند که نیروی امریکا نیرویی است که در مقابل آن نمی‌شود مقاومت کرد؛ دلیلشان هم این است که افغانستان نتوانست مقاومت کند، عراق هم نتوانست. نمی‌گویند در کجا چه کسانی خیانت کردند؛ نمی‌گویند در این کشورها چه رژیمهایی حاکم بودند؛ نمی‌گویند در این کشورها مردم چگونه از حکّامِ خودکامه و دیکتاتور و بی‌اعتبار خود متنفّر بودند؛ نمی‌گویند ملت ایران نشان داده است که در دفاع از حیثیّت و شرف و اسلام و نظام اسلامیِ پُرشکوه خود چگونه فداکاری می‌کند. اینها را دیگر فراموش می‌کنند؛ فقط مردم را می‌ترسانند.
 
بلندگوهای دشمن بیشترین تبلیغات خود را صرف مأیوس کردن و ترساندن مردم می‌کنند. من به ملت ایران به‌طور صریح و آشکار عرض می‌کنم: نه آن ارعاب و تهدیدها درست است، نه آن مأیوس کردنها - هر دو غلط است - اما این که نیروی دشمن را غیرقابل مقاومت نشان دهند، حرف بسیار غلط و بی‌ربطی است. اگر امریکاییها می‌توانستند نظام جمهوری اسلامی را از بین ببرند، حتّی یک روز هم معطّل نمی‌شدند. این‌که ملاحظه می‌کنید مسؤولان امریکایی الان خودشان می‌گویند راهکار ما برای ایران، راهکار نظامی نیست، راست می‌گویند؛ چون جنگ برای آنها در ایران، مثل جنگ برای آنها در عراق نیست. این‌جا یک ملت در مقابل آنهاست؛ آن هم ملتی با این شجاعت و با این عظمت؛ پدر مهاجم را درمی‌آورند. راهکار آنها چیز دیگری است؛ همان چیزی است که بنده چند سال است در سخنرانیها و همچنین در توصیه‌های خصوصی به مسؤولان گوناگون سیاسی و فرهنگی کشور، بارها تکرار کرده و گفته‌ام. یک عدّه مخالف‌خوان هم همیشه گفته‌اند اینها خیالات است؛ اما چیزهایی را که تصوّر می‌کردند خیالات است، الان خود امریکاییها صریح مطرح می‌کنند؛ می‌گویند ما می‌خواهیم در داخل ایران اغتشاش ایجاد کنیم. بله؛ راهکار آنها ایجاد اختلاف بین ملت و جدایی و افتراق میان ملت و نظام است. راهکار آنها این است که اگر دیدند تعدادی افراد ناراحت و ماجراجو و مایل به اغتشاش را می‌توانند مزدور خودشان کنند، معطّل نمی‌کنند؛ به حمایت از آنها می‌پردازند. چهار نفر گوشه‌ای صدا بلند می‌کنند، آنها می‌گویند ما حامی اینها هستیم. راست می‌گویند؛ آنها حامی هر اغتشاشگر و هر مخلّ به امنیت و وحدتند؛ همین مطلبی که من چند سال قبل گفتم، بعد هم بعضی از قلم به دستهای بی‌تدبیر و ناآگاه، در مطبوعاتشان در این حرف خدشه کردند. بله؛ آنها دنبال اغتشاش آفرینی‌اند.

بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم ورامین/ 22 خرداد 1382