امام مهدی عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف فرمودند: «فی إبنَةِ رسُولِ اللهِ (ص) لِی أسوَهٌ حَسَنَهٌ؛ دختر رسول خدا صل الله علیه وآله برای من اسوه ای حسنه است».

حضرت زهرا (س) نور اهل آسمان و حضرت مهدی (عج) نور اهل زمین است

الف) حضرت زهرا (س) نور اهل آسمان است

در بخشی از یک حدیث طولانی و زیبا، پیامبر اکرم (ص) فرمود:

ثم أظلمت المشارق و المغارب، فشکت الملائکة إلی الله تعالی أنْ یکشف عنهم تلک الظلمة. فتکلم الله جلّ جلالُه کلمةً فخلق منها روحا ثُمّ تکلَّم بکلمةٍ فخلق من تلک الکلمة نورا، فأضاءت النور إلی تلک الروح و أقامها مقامَ العرش فزهرت المشارق و المغارب فهی فاطمة الزهراء و لذالک سمیت الزهراء لأنَّ نورها زهرت به السماوات» (بحار الانوار، ج 40، ص 44؛ فاطمة الزهراء(س) بهجة قلب المصطفی(ص)، ص 177).

چون به واسطه نور او، آسمان‌ها روشن شد.

ب) حضرت مهدی (عج) نور اهل زمین است

مفضل بن عمر می‌گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: «ربّ الأرض» در آیه «وأشرقت الأرض بنور ربّها»؛ یعنی امام الارض «مراد امام زمین است.» پرسیدم: «وقتی حضرت خروج کند چه می‌شود؟»؛ فرمود: «در آن روز، مردم، از نور خورشید و ماه، بی نیاز می‌شوند و به نور امام(ع) اکتفا می‌کنند» تفسیر نورالثقلین، ذیل آیه69 سوره زمر، ح 121).

دلیل این مطلب، روایتی است که باز خود مفضل بن عمر از امام صادق (ع) نقل می‌کند که فرمود: «إذا قائمنا قام، أشرقت الأرض بنور ربّها و استغنی العباد عن ضوء الشمس و ذهبت الظلمة؛ خورشید بی نیاز می‌شوند و ظلمت به طور کلی از بین می‌رود» (شیخ طوسی، الغیبة، ح 484، ص 467؛ المحجة فیما نزل فی القائم (عج)، ذیل آیه، ص 748؛ تفسیر نورالثقلین، ج 4، ذیل آیه، ح 122).

سخن گفتن حضرت زهرا(س) و حضرت مهدی(عج) هر دو در شکم مادر

الف) حضرت زهرا(س) با مادر سخن می‌گوید:

امام صادق (ع) می‌فرماید: «وقتی حضرت خدیجه (س) با پیامبر (ص) ازدواج کرد، زنان مکه از او کناره گیری کردند، (و او تنها شد) تا این که به حضرت زهرا (س) باردار شد. در آن زمان بود که فاطمه، با او سخن می‌گفت و از او می‌خواست که صبر کند» (امالی صدوق، مجلس 87، ح 947/1. بحارالانوار، ج 43، ص 25. فاطمة الزهراء(س) بهجة قلب المصطفی(ص)، ص 129 به نقل از عامه و خاصه).

ب) سخن گفتن حضرت مهدی(عج) در شکم مادر:

حضرت حکیمه خاتون، وقتی قضیّه شب تولّد را نقل می‌کند، می‌گوید: امام عسکری (ع) فرمود: «سوره قدر را بر نرجس خاتون بخوان.». شروع کردم به خواندن سوره قدر. پس آن طفل، در شکم نرجس خاتون، با من همراهی می‌کرد و می‌خواند آن چه من می‌خواندم و بر من سلامی کرد. من ترسیدم. امام، صدا زد: «ای عمه! از قدرت الهی تعجب نکن، که حق تعالی کودکان ما را به حکمت گویا می‌گرداند و ما را در بزرگی، در زمین، حجت خود می‌گرداند» (کمال الدین، ب 42، ح 2؛ نجم الثاقب، ط جمکران، باب اول، ص 39؛ اثبات الوصیه، ص 249؛ تفسیر نورالثقلین، ج 5، ذیل سوره قدر، ح 19، ص 616).

حضرت زهرا (س) و حضرت مهدی (عج) هر دو شفیع مؤمنان در قیامتند.

الف) حضرت زهرا(س) شفیع روز قیامت است:

روایات دلالت کننده بر مقام شفاعت زهرا(س) متعدد هستند. در این جا، به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «ای فاطمه! بشارت باد بر تو! نزد خداوند مقام محمودی داری. در آن مقام، برای دوستداران و شیعیان خودت، شفاعت می‌کنی و شفاعت تو پذیرفته می‌شود» (فاطمة الزهراء(س) بهجة قلب المصطفی(ص)، ص 743 (به نقل از کنزالفوائد، ح 1، ص 150)).

بلال بن حمامة می‌گوید: یک روز پیامبر اکرم(ص) بر ما وارد شد در حالی که نور صورتش مثل ماه درخشان بود و خوش حال بود. عبدالرحمان بن عوف عرض کرد: «ای رسول خدا! این نور چیست»!؟ فرمود: «از طرف خداوند، بشارتی در مورد برادرم و پسر عمویم (علی «ع») و دخترم آمد که به واسطه آن دو، مردان و زنان امّتم از آتش جهنم نجات پیدا می‌کنند» (مقتل خوارزمی، چاپ انوارالهدی، ج 1، ح 25، ص 101)؛ «شفاعت برای مادر شماست» (فاطمه الزهراء(س) بهجة قلب المصطفی(ص)، ص 10 (به نقل از کشف الغمة، ج 1، ص 506).

ب) حضرت مهدی (عج) هم شفیع روز قیامت است:

در حدیثی، امیر مومنان علی (ع) و جابر بن عبدالله انصاری از رسول خدا (ص) نقل می‌کنند که پیامبر (ص) مقامات ائمه (ع) را در روز قیامت بیان فرمود. مقام حضرت مهدی (عج) را این گونه بیان می‌فرماید: «امام مهدی (عج)، شفیع مؤمنان در روز قیامت است؛ چرا که اذن شفاعت، از طرف خداوند داده نمی شود مگر به کسی که خداوند بخواهد و به آن راضی باشد» (مناقب ابن شهر آشوب، چاپ دارالاضواء، ج 1، ص 355).

مظلومیت حضرت زهرا(س) و حضرت مهدی(عج)

الف) ستم دیدگی حضرت زهرا علیهاالسلام

در زیارت آن حضرت می‌خوانیم: «السلام علیک أیتها المعصومة المظلومة؛ سلام بر تو ای پاک ستمدیده» و «اللهم صل... و صلّ علی البتول....المظلومة المقهورة» (سید بن طاووس، اقبال، عمل روز بیستم جمادی الاخرة؛ در مفاتیح الجنان).

امیر مؤمنان علی (ع) در ترسیم مظلومیّت همسرش می‌فرماید: «إنَّ فاطمة بنت رسول الله (ص) لم تزل مظلومة، من حقها ممنوعة؛ فاطمه، دختر پیامبر خدا (ص)، همواره ستم دیده بوده و از حق خود محروم شد» (شیخ طوسی، امالی، ص 156، ضمن ح 258).

ب) او (عج) ستمدیده است:

امیر مؤمنان علی (ع) در ترسیم مظلومیت و غربت فرزندش مهدی (عج) می‌فرماید: «صاحب هذا الأمر الشریدُ الطریدُ الفریدُ الوحید؛ صاحب این امر، همان رانده شده دور شده یگانه و تنها است» (معجم احادیث الامام المهدی(عج)، ج 3، ح 595، ص 43).

در حدیث دیگری حضرت علی (ع) تصریح می‌کند به این که او غریب است:

«سیأتی الله بقوم یُحِبُّهُم و یُحِبُّونَهُ و یَملِکُ مَن هو بینهم غریب؛ کسی که در میان آنان غریب است، بر آنان حکومت می‌کند» (روزگار رهایی، ج 2، ص 608 (به نقل از ینابیع المودة، ج 3، ص 131)).

امام کاظم (ع) می‌فرماید: «هو الطرید الوحید الغریب ؛ او، همان رانده شده یکه و تنهای غریب است» (کمال الدین، باب 34).

تصویر خبر